Przychodzi taki dzień, kiedy widzisz prawdę.

Kiedy dziecko staje się nastolatkiem, wiesz już, że co jest czym.

Wiesz wtedy jaka jest prawda choć możesz sama przed nią uciekać, unikać jej. Wyparcie, obwinianie innych to nasze mechanizmy obronne, które pomagają nam przetrwać moment grozy.

Moje dziecko nie jest tym człowiekiem, którym spodziewałąm się, że będzie...

Ale, ale...

Dziś nie będziemy się biczować.

Dziś pomyślimy co możemy z tym zrobić.

Masz 3 opcje:

1. Psychoterapia własna i być może dziecka.

2. Relacja z dzieckiem to top priorytet.

3. Doszkalaj się i rozwijaj NIEUSTANNIE.

Dziś, jako rodzic, jestem już prawie po drugiej stronie. Jestem już prawie w miejscu, w którym mogę mieć pewność. Moje dzieci nie osiągnęły jeszcze wieku dojrzewania, ale jestem już w tym miejscu, gdy mogę zacząć podsumowywać.

A podsumowanie częściowo może być spójne z porównaniem z własnym dzieciństwem. Bo kto jak kto, ale ja najlepiej wiem jak POSTRZEGAŁAM własne dzieciństwo. I ja się z nim rozliczam...

A co do rodziców, którzy obudzili się za późno?

Cóż. Wyznaję zasadę, że każdy otrzymał w życiu wiele szans. Sęk w tym, że jedni z tych szans korzystali, a inni je olewali.

Jeśli więc jest już za późno - to trzeba wziąć byka za rogi i natychmiast poprawiać błędy i zawalczyć o relację z własnym dzieckiem, Póki jeszcze tli się ostatnia iskra nadziei.

Trzeba przejść psychoterapię, rozprawić się z przeszłością i szukać pomocy dla dziecka. Potem specjaliści będą sugerować różne ścieżki, a Wy będziecie dokonywać świadomych decyzji.

Najważniejsze jednak jest to, by przestać problemy zamiatać pod dywan i posiłkować się wstydem czy niewiedzą.

Weź się Rodzicu w garść.

Jeśli natomiast jesteś taka, taki jak ja, że szukasz, uczysz się, pracujesz ze sobą i dbasz o relacje ze swoimi dziećmi na bieżąco, to dziś przede wszystkim sobie POGRATULUJ i nie trać zapału do dalszego odkrywania rodzicielstwa.

PSYCHOTERAPIA RODZICA.

To jest proste.

Psychoterapia poukłada Ci przeszłość, co wpłynie na teraźniejszość.

Udajesz się na psychoterapię po to, żeby się na swoim dziecku niepotrzebnie nie wyżywać, żeby nie robić z niego swojego partnera, opiekuna, przyjaciela.

Idziesz na psychoterapię, żeby nie odpracowywać za własne dzieciństwo albo za nie nie odpłacać.

Idziesz na psychoterapię, że zrozumieć własne tendencje, źródło lęków, nieopanowania, stresu i wszystkiego, co sprawia, że nie dajesz dziecku prawdziwego bezpieczeństwa.

Idziesz na psychoterapię bo chcesz dla swojego dziecka być RODZICEM, który stworzy mu przestrzeń do zdrowego, wypełnionego miłością rozwoju.

Dzięki temu, z Twojego dziecka wyrośnie mądry, empatyczny i zaradny dorosły, który będzie spełniał marzeina i funcjonował w społeczeństwie wspierającym i pozytywnie nakręconym.

RELACJA Z DZIECKIEM TO TOP PRIORYTET

Słuchaj. To też jest proste.

Jesteś twórcą młodego człowieka, to teraz bądź rodzicem.

Żadna kasa ani drogie wakacje NIE ZASTĄPIĄ CIEBIE.

Dla Twojego dziecka, jesteś najważniejszym ISTNIENIEM na świecie.

Dojrzyj do tego i od dziś miej jasność, że skoro jesteś rodzicem, to Twoje dziecko należy do listy Twoich głównych priorytów. Nie ma nic ważniejszego poza tymi najważniejszymi punktami.

• Wydobądź je.

• Określ.

• Przeanalizuj.

• Konsekwentnie wytrwaj w codziennym powracaniu do prorytetów.

DOSZKALAJ SIE I ROZWIJAJ NIEUSTANNIE.

To już żadna nowość.

Wszyscy wiedzą, że sie trzeba nauczyć świata młodych ludzi, w przeciwnym razie różnica pokoleń to będzie pikuś.

Różnica doświadczania życia będzie o wiele większa, niż się może wydawać.

Wiemy, że w szkołach uczą nas mnóstwa zbędnych rzeczy, a nie uczą nas ani o relacjach międzyludzkich, ani o tym jak sie utrzymać na zmiennym rynku pracy, ani o emocjach. Nie uczą nas praktycznych umiejętności.

Dlatego nie sądź, że Ty już wiesz jak być dobrym rodzicem.

W większości przypadków nie wiemy i musimy się tego uczyć.

Musimy bo...

• Bo chcemy być rodzicami dla naszych dzieci.

• Chcemy wspierać ich wnuki i cieszyć się ich drogą życia.

• Chcemy ich wspierać wtedy, gdy jest ciężko i cieszyć z nimi gdy odnoszą sukcesy.

Chcemy być prawdziwie obecni.

I tego właśnie, owej prawdziwej obecności musimy się nauczyć.

To nic strasznego:) To całkiem fajne.

I mózg wciąż pracuje, zamiast się starzeć :)

********************************************************************************************

A TERAZ USIADŹ I ODETCHNIJ.

ZROBIŁAŚ I ZROBIŁEŚ CO MOGLIŚCIE.

I TO CO ZROBILIŚCIE, JEST WAŻNE. lICZY SIĘ.

DZIŚ SOBIE POGRATULUJ I ODPOCZNIJ.

Z pozdrowieniami,

Twoja Monika Dramaterapeutka :)